Woensdag 6 oktober 2021
Niet zo goed geslapen vannacht, doordat Rikus naar de toilet ging en in het donker de weg terug niet gemakkelijk vond. Hij daardoor al tastend in het donker op mijn voet leunde en ik daar wakker van werd met een schok! Hartslag torenhoog, het duurde een tijd voordat de schrik zakte. 4 tellen in ademen, 6 tellen uit en 1 tel vasthouden. Zo proberen de adrenaline te laten zakken. Pfffff niet fijn. Daarna om 7.30u wakker en erachter komen dat het regende.
Na het ontbijt maar besloten om naar Provo te rijden om de laatste souvenirs te kopen. Liefst zou ik voor iedereen die mij zo fantastisch gesteund heeft wat kopen, maar dat krijg ik helaas niet mee in mijn koffers. Dus ik houd het maar op cadeautjes voor de kinderen en kleinkinderen. We waren gisteren al geslaagd voor Samuel. We zien hier elke dag de schoolbussen rijden en Rikus had bedacht dat het cadeautje daarmee te maken moest hebben, aangezien Samuel bussen ook leuk vindt. We hebben afgelopen week in elke winkel ernaar gezocht en uiteindelijk ook geslaagd. Voor Noortje hadden we een leuk pakje gezien bij Target, dus eerst daar naartoe. Maar dat was balen, de juiste maat hadden ze niet meer. We zijn doorgereden naar een groot winkelcentrum en daar bij Dillards (soort Bijenkorf) hadden ze leuke pakjes hangen. Eerst even contact gezocht met Rianca en die vond deze ook erg leuk.
Het werd lunchtijd en we zijn bij Red Robin gaan eten. Heerlijke hamburger met glutenvrij broodje en sweet potato fries.
Voor Rianca en Kelly waren we inmiddels ook geslaagd, nu nog voor de jongens. Afgelopen vrijdag waren we bij een bijzondere winkel geweest. De oude eigenaar is heel patriottisch, continue harde Amerikaanse nationalistische muziek aan. Hele winkel vol met Amerikaanse spullen en ook veel Trump merchandise. Deze winkel was aanbevolen door een mede cfx-ganger. We zijn goed geslaagd voor de laatste cadeautjes en nee geen Trump troep. Nu maar hopen dat alles in de koffers past.
Omdat het ondertussen de zon tevoorschijn was gekomen zijn we naar East Slate Canyon Parc gereden. Wandelschoenen aan en gaan. We wilden de Shorreline trail gaan lopen, maar ik vond het niets aan. Je liep alleen maar op de berg met uitzicht over Provo. Bovendien hadden we lange broeken aan en was het warm. Na 25 minuten omgekeerd en terug gewandeld. We konden een andere route pakken tussen de bergen door. Maar ik merkte dat mijn hoofd zo moe was van het shoppen dat de aansturing van mijn benen niet lekker ging. Rikus zei al dat ik liep te sjokken. We besloten om niet verder te gaan en terug te rijden naar onze Airbnb. In de auto vielen mijn ogen dicht, zo moe was ik. Terug lag er wederom een pakketje met spelletjes, nu nog eentje te gaan. Smoothie gemaakt en ik ben op bed gaan liggen.
Vandaag werd aan mij gevraagd of ik zin had om naar huis te gaan. Natuurlijk wil ik graag mijn kinderen en kleinkinderen weer knuffelen en zien, maar ik zou hier best nog langer willen blijven. De omgeving is zo prachtig, de Amerikanen erg aardige mensen. Ik zou hier wel kunnen wonen. Maarja zo ver van mijn (klein)kinderen ….. nee dat gaat niet gebeuren. Over een paar jaar gaan we wel weer deze kant op. Er is nog zoveel moois te bekijken.
Morgen laatste dagje, voorbereiden op de lange vlucht terug. We gaan onze Airbnb missen.
Reacties
Een reactie posten