Eerste dag van het Headstart programma

Iedereen stuurt lieve berichtjes en daar wil ik natuurlijk allemaal op reageren. Maar tijdens mijn dagelijkse wandeling bedacht ik mij dat het eigenlijk wel gemakkelijker is om een blog te maken over mijn ervaringen. Kan ik alvast oefenen om over mijn ervaringen in Amerika te bloggen. Nu ben ik totaal geen schrijver/blogger, maar ik hoop dat je het evengoed leuk vindt om te lezen.

Op 1 februari heb ik besloten om toch maar weer mijn reis naar Amerika uit te stellen. Ik zie het gewoon nog even niet gebeuren in mei met de pandemie die ons in de greep houdt. Nou kan je eventueel met speciale toestemming van de Amerikaanse ambassade toestemming krijgen om op medische gronden alsnog naar Amerika af te reizen. Toch is dit niet mijn keuze, teveel papierwerk, stress, 1,5 week in quarantaine daar, oplopende kosten en wat als ik daar besmet raak. Je snapt het al, dat wordt het niet voor mij.

Vorig jaar toen Amerika op slot ging, kwam de kliniek met de optie om een Headstart programma te volgen. Dit was gratis voor diegene die door de pandemie niet konden gaan. Je kreeg dan een mailtje en dan kon je je inschrijven. Helaas zag ik de mailtjes steeds te laat en waren de plekken al vol. Een tijdje geleden las ik op de besloten Facebook groep van CFX gangers dat iemand daarover een vraag stelde. Ik wist helemaal niet dat het nu ook nog steeds aangeboden werd. Ik heb diegene een berichtje gestuurd en hij (Joris) gaf aan dat er wel een wachtlijst voor was. Bij mijn verzoek aan de kliniek om de datum te verplaatsen heb ik toen meteen gevraagd of ik de Headstart week kon gaan doen. Ik kreeg al snel een mailtje terug met de startdatum van 23 februari. Zo dat was dus niet zo’n lange wachtlijst. Ik kreeg 24 uur om te reageren, maar binnen 20 minuten heb ik akkoord gegeven. Toen ben ik informatie gaan inwinnen bij anderen die de 4-daagse al gedaan hebben. Ik kreeg contact met Joris, die vertelde hoe het bij hem ging. Wat grappig is dat ik Joris nog nooit gesproken heb, maar omdat we beide hetzelfde meemaken er meteen een mooi gesprek ontstond. Afgelopen week heb ik nogmaals contact gehad met Joris en tijdens ons gesprek bleek dat hij ook nog tips van mij kon ontvangen en zo hebben we elkaar verder op weg geholpen.

Ondertussen was ik aan het prakkiseren waar in huis ik de meeste ruimte had om de oefeningen te kunnen doen. Afgelopen vrijdag ontving ik een mail van de kliniek met de weekplanning en wat ik moest voorbereiden. Vanaf zaterdag kreeg ik de zenuwen, kan ik dit allemaal wel, waar kan ik het doen, etc. We zijn toen gaan kijken en de zolderkamer bleek de meest geschikte ruimte. Al was de huiskamer natuurlijk ook prima geweest, maar of de rest zo blij daarmee was geweest?🤔

Op zondag ben ik gaan freubelen om de post its op de juiste volgorde op te hangen en op de juiste hoogte. Kast verschoven zodat op de zijkant ook cijfers opgeplakt konden worden. Bureau tegen de muur aan. Kijk zo gaf het meer rust dat alles al in orde was. De agenda heb ik bewust deze week leeg gehouden, niet teveel prikkels naast de Headstart.

Vanwege het tijdsverschil van 8 uur met de kliniek (Provo in Utah) start het programma elke dag om 17.00 uur en het duurt 4 uur. Elk uur of half uur krijg je een andere therapeut die je begeleidt met de oefeningen. Op dinsdag 23 februari wist ik eigenlijk niet wat ik wel of niet moest doen. Kan ik een lesje Zumba doen of niet? Kan ik met iemand afspreken of niet? Op welk tijdstip zal ik gaan avondeten? En zo ging het maar door in mijn hoofd. Ik realiseerde mij dat het wikken en wegen ook erg veel energie neemt. Dus sportkleding aan en lekker een zumba lesje gedaan. Verder rustig aan en niet teveel lezen, computer etc. 's Middags tijdje naar bed.

Je moest 10 minuten van tevoren met de Zoom link inloggen zodat ze je konden helpen als het niet lukte. Ik zat om 16.45 uur al kant en klaar en er gebeurde niets aan de andere kant, geen hulp 10 minuten van tevoren. Ik kreeg er wel stress van, pffff gaat het wel goed, komt het wel goed. Gelukkig werd ik om even na 17.00 uur toegelaten in de wachtruimte en toen ging het van start. Het eerste half uur was het doorspreken van mijn klachten en cardio oefeningen doen om je ademhaling te verhogen en daarna met ademhalingsoefeningen je hartslag omlaag te brengen. Het grappige was dat de activiteit niet zoveel voorstelde. Ik ging een stuk sneller dan de therapeut en nog ging mijn hartslag niet echt omhoog.

Bij de volgende therapeut moest ik op een ritme in mijn handen klappen. Ik moest daarvoor een app met een metronoom installeren, maar die had ik al voor mijn pianolessen. Op het ritme van 54 moest ik allemaal oefeningen doen en het wordt steeds moeilijker. Op een bepaald moment gaat ze ook nog tussendoor vragen stellen, terwijl je wel door moet gaan met de bewegingen op maat. Pffff mijn hoofd moest hard werken. Wat wel resulteerde in een bonkend hoofd. Ik vond het wel leuk om te doen.

Daarna kreeg ik een therapeut waarbij ik woorden moest onthouden. Zoals Colors: Brown-Pink-Yellow-Blue en zo met meerdere categorieën. Ze vertelde een verhaaltje waarna ik vragen moest beantwoorden. Daarna met een kaartendek kaarten aan de slag. Wel leuke oefeningen allemaal en aan het einde moest ik opnieuw vertellen wat ik nog wist van het verhaaltje en de categorieën. Dat ging goed.

Ik kreeg ook een therapeut waarmee ik met onderstaande foto's aan de slag moest. Nou daar kwam een mega error in mijn hersenen. Bijvoorbeeld na een wat gemakkelijker opbouw moest ik met mijn rechterhand het alfabet af en met elke letter een stad aangeven. A= Amsterdam, B= Berlin, C= Copenhagen, D= uh uh uh uh, oké daar kwam ik even niet op. Ondertussen moest je met je linkerhand op de uitslag van een sommetje tikken. Dus om en om aantikken. Zo dat is moeilijk, error error error en de beachhunk therapeut zei continue yes ma'am, elke zin eindigde bij hem op ma'am. Ik werd er kriegelig van. Gelukkig krijg je niet elke dag steeds dezelfde therapeuten, dus hopelijk heb ik mijn sessie met hem gehad.

Tussen alle therapeuten door wordt je virtueel in een wachtruimte geplaatst. Dan heb je ook even tijd om naar de toilet te gaan of wat te eten. De tijd die je daarvoor hebt wisselt tussen een paar minuten en 30 seconden en dan weer door. Bij vele oefeningen krijg ik een bonkend hoofd en hoofdpijn. Dat moet je steeds aangeven met cijfers tussen de 1-10. Dan ga je ademhalingsoefeningen doen om te kijken of de hoofdpijn zakt. Bij de laatste therapeut ging ik ontspanningsoefeningen doen tegelijkertijd met de andere deelnemers. Ik kreeg het koud op het matje en vond de stem van de therapeut niet zo ontspannend, ook schenen het licht in mijn ogen wat mega overprikkeling gaf. Ik ben uiteindelijk met mijn handen voor mijn ogen de sessie doorgekomen. Dat moet ik vanavond maar even anders regelen. Slaapmasker en dekentje erbij, kijken of dat helpt.

Alles bij elkaar was het leuk, zeer vermoeiend. Lag ik de hele nacht in het engels te denken aan een stad beginnend met een D en een voedingsartikel beginnend met een D. Hoezo blijven mijn gedachten plakken en herhalen. Ik kon slecht in slaap komen en heb slecht geslapen. Niet zo'n goede start van de 2de dag, vanmiddag maar weer een tijdje naar bed om wat energie te krijgen.

Morgen zal ik verder schrijven over mijn ervaringen.