Last day of the Epic treatment

 Donderdag 30 september 2021

Pffff vandaag wakker geworden door de wekker, ik ben zooo moe. Gelukkig laatste dag dat we zo vroeg ons bed uit moeten. Mijn wallen zijn zichtbaar erger geworden deze week. Maarja we zijn hier niet om mooier te worden. We zaten om 7.15u in de auto en we waren binnen 25 minuten bij de kliniek. Daar meteen starten met cardio.

 

Hartslag omhoog naar ongeveer 90% en met de ademhalingsoefening laten zakken naar normale waarden.

Daarna moest ik 40 minuten relaxen met een koptelefoon op en bineaural beats erbij.

Aansluitend moest ik op het Dynavision bord opdrachten doen. Eerst de standaard oefening en ik was weer beter dan de dag ervoor. De oefeningen worden steeds uitdagender. Je moet bijvoorbeeld met de rechter wijsvinger op de rode lichtjes drukken en met de linker wijsvinger op de groene. Zo bouwen ze het op met de voeten erbij, moet je de kleuren zeggen, staat elk vlak voor een categorie, zoals vandaag diner, lunch, desert en ontbijt. Moet je bij de horizontale en verticale lijnen in je handen klappen en een drank zeggen. Dat is best veel.

Ik kreeg een nekmassage, deze keer van een vrouwelijke fysiotherapeut. Ik vond het niet zo relaxt. Voor mijn idee deed ze maar wat. Daarna oefeningen doen voor mijn rechter bilspier die niet goed meewerkt. Ik moest diagonaal voet voor voet lopen en met de rechterhand een bal omhoog gooien en met de linkerhand een bal stuiteren. Ik kon deze niet zo snel pakken en maakte een rare beweging waardoor een spier over een andere spier draaide in mijn linkerarm au au. Dat heb ik weleens vaker gehad en dan moet ik net zolang met mijn arm draaien dat het weer terug schiet. Ondertussen misselijk en beroerd van de pijn. Daar moest ik wel even van bijkomen.

Bij de volgende therapeut moest ik alle woordjes en verhaal van gisteren navertellen. Woorden in de goede volgorde zetten. Einstein riddle maken, vond ik trouwens eerst nooit leuk maar sinds deze week ga ik ze steeds leuker vinden. Opeens ging alles uit en was er een stroomstoring. We moesten allemaal naar buiten. Na een tijdje mochten we weer naar binnen. Het was ondertussen lunch tijd.

Samen met Danielle buiten in de zon gezeten en mijn mijn wederom heerlijke salade opgegeten en een stukje gewandeld. Uitzicht achter de kliniek. Gisteren had het wat geregend en er ligt nu sneeuw op de bergtoppen.

Deze opdracht moest ik maandag ook doen en vandaag 1,5 minuut sneller. Je moet de gele blokjes in de juiste vormpjes op het onderste vlak doen.

Ik kreeg nogmaals een nekmassage en op mijn verzoek werd mijn bloeddruk opnieuw gemeten. Deze keer normale waarden. De verhoging van afgelopen maandag zal wel te maken hebben gehad met de stress in het weekend. Ik moest voor de 2de keer vandaag cardio doen en tijdens de cardio was er wederom een stroomstoring. Ik had aansluitend mijn fNCI scan en daar moest ik ruim een half uur voor wachten, omdat het door de stroomstoring uitgelopen was. De mevrouw die het deze keer regelde was haastig en moest denk ik ergens naartoe. Ze nam niet echt de tijd om alles goed uit te leggen. Toen ik in de scan lag zag ik het opdrachten bordje niet zo goed, maar dat maakte niet uit volgens haar. Ik moest zelf steeds vragen hoe een opdracht ging en ik werd er aardig onrustig van. Gaat het nu wel goed, is de scan niet nu verpest? Ik werd er zelfs emotioneel van en ik moest nog wel even. In de tussentijd was de mevrouw weggegaan en nam een man het over. Maar ik lag al niet lekker meer. Eenmaal de scan uit moest ik huilen. De man probeerde mij gerust te stellen, maar ik had er geen goed gevoel over. Morgen maar even aangeven bij het eind gesprek.

Mijn taxichauffeur stond weer klaar en nadat hij mij getroost had zijn we naar Target gereden. Even afleiding van de scan drama. Target is een supermarkt waar je (volgens de therapeuten) de hersenkraker spelletjes kan kopen. Nou een enorme grote supermarkt, maar nergens de spelletjes. Terug naar de Airbnb, Rikus ging avondeten maken. Dat heeft hij afgelopen week fantastisch gedaan. Morgenochtend de afsluitende gesprekken, waaronder de uitslag van de scan van vandaag. 20 maanden op gewacht en dan is het nu zomaar al voorbij. Heel raar gevoel geeft dat en heb ik wel alles eruit gehaald, waarom heb ik geen eureka gevoel gehad? Er gaat van alles door mijn hoofd heen. Het moet allemaal maar eerst bezinken en morgen horen we wel meer.