Astrid op naar herstel

 En toen was de laatste dag alweer aangebroken. Een dag dat de tijd sneller ging dan ik ging. In mijn gevoel liep ik de hele dag achter de tijd (feiten) aan te sjokken. Veel gang zat er niet in me. Maar om 17.00 uur zat ik er op tijd klaar voor. As eerste weer gestart met de cardio en ademhalingsoefeningen. Ik werd weer flink aan het werk gezet. Hartslag ging weer lekker omhoog en ook weer snel naar beneden. Als opdracht kreeg ik mee om minstens 3x per week interval trainingen te doen en tijdens de training mijn ademhalingsoefeningen. Onze beachhunk was vandaag ook weer aanwezig. Hij heeft maar 2x ma'am gezegd, dus mijn haren verven heeft blijkbaar geholpen. Ik moest deze keer weer dezelfde oefeningen doen als de hele week al gedaan zijn. Met je rechterhand nummers aantikken, linkerhand letters. Bij nummers alles wat met een sport te maken heeft zeggen en bij de letters steden. Al heb ik dat de hele week al gedaan, maar toch is het moeilijk om op namen van sporten en steden te kome...

En toen waren we alweer beland bij dag 3. Vannacht een stuk beter geslapen, al gaat het inslapen echt belabberd. Maar dan hebben we onze vriend paracetamol nog en dat helpt gelukkig. Ik stond dus wat uitgeruster op als gisteren en dat was merkbaar.  Met Martijn (mijn privé chauffeur) ben ik naar Heerhugowaard geweest om even op Samuel te passen. Vincent en Rianca hadden namelijk de 20-weken echo. Wij zijn ondertussen lekker gaan wandelen met Samuel, omgeving wat verkennen en ik had meteen mijn dagelijkse wandelingetje. Toen we terug waren kwamen al snel Vincent en Rianca weer terug met het fantastische nieuws. Het is een meisje! Nou dat is wel heel erg leuk in ons mannengezin, maar een kleinzoon was natuurlijk ook fantastisch geweest. Met een licht euforisch gevoel zijn we naar huis gegaan en ben ik lekker naar bed gegaan, al kon ik de rust niet goed vinden na dit prachtige nieuws. Uit bed wat eten en het was al snel weer tijd. Op de foto kan je zien hoe mijn schema van vandaag eru...

Oké, zoals beloofd hier een nieuwe blog over mijn 2de dag van de Headstart. Ik heb veel leuke reacties gekregen op mijn eerste blog, dus op na de tweede. Na niet zo'n goede start van de dag, ben ik op de fiets gestapt om in de stad haarverf op te halen om mijn grijze haren te verdoezelen. Want als je gaat opzoeken wat ma'am betekent dan staat er; a polite way of affirming something an OLDER woman has said. Hmmmm dat zet je wel aan het denken als de beachhunk dat helemaal kan zien door een webcam.   In de middag een rondje gewandeld en een tijdje op bed gelegen met bineaural beats op. Daarna een lekkere wrap gegeten als avondeten. Het vreemde is dat de therapeuten aangeven dat je wel meer honger zal hebben omdat je hersenen hard aan het werk zijn. Bij mij is het juist dat ik helemaal niet taal naar eten. Gewoon geen behoefte aan. Om 17.00 uur zat ik weer klaar voor. Net zoals gisteren startte ik met cardio oefeningen. Deze therapeut had er zin in en hij vroeg of het actiever kon...

Iedereen stuurt lieve berichtjes en daar wil ik natuurlijk allemaal op reageren. Maar tijdens mijn dagelijkse wandeling bedacht ik mij dat het eigenlijk wel gemakkelijker is om een blog te maken over mijn ervaringen. Kan ik alvast oefenen om over mijn ervaringen in Amerika te bloggen. Nu ben ik totaal geen schrijver/blogger, maar ik hoop dat je het evengoed leuk vindt om te lezen. Op 1 februari heb ik besloten om toch maar weer mijn reis naar Amerika uit te stellen. Ik zie het gewoon nog even niet gebeuren in mei met de pandemie die ons in de greep houdt. Nou kan je eventueel met speciale toestemming van de Amerikaanse ambassade toestemming krijgen om op medische gronden alsnog naar Amerika af te reizen. Toch is dit niet mijn keuze, teveel papierwerk, stress, 1,5 week in quarantaine daar, oplopende kosten en wat als ik daar besmet raak. Je snapt het al, dat wordt het niet voor mij. Vorig jaar toen Amerika op slot ging, kwam de kliniek met de optie om een Headstart programma te volgen. ...